FAUCES obligandi mos

FAUCES obligandi mos

memoratur Mart. l. 6. Epigr. 41. cuius Epigraphe in raucum Poêtam, colla lana tegentem.

Qui recitat lanâ fauces, et colla revinctus.

Hic se posse loqui, posse tacere negat.

Nempe ravi laborans Poeta hic, focale ad fauces, et guttur servandum adhibebat, quod factum eius absurdum a contrariis hoc modo notat: Tu,quia fauces obligas, ostendis teraucum esse, nec posse loqui, idemptamen, quum ascendis et recitas, negas te posse tacere. Nec tacere crgo, nec loqui nosti. Vide de Focalium apud Vett. usu, infra. Ad numerum fauces ceteraqueve membra Vespasianum sibimet in sphaeristerim defricare solîtum, dicemus ubi de Vett. Fricandi more.